دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد