دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست