دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد