دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست