دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست