دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند