دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود