دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست