دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست