دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت