دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند