دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند