دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است