دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند