دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست