دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد