دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را