دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث