دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد