دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را