دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند