دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست