دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد