دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما