دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت