دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است