دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح