دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست