دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست