دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند