دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند