دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد