دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند