دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد