دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد