دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت