دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند