دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد