دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند