دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست