دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد