دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد