دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست