دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد