دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند