دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد