دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد