دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت