دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما