دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما